Sikorki

Kolejnymi ptakami, które chętnie goszczą w naszych karmnikach zimą są sikorki.Główne gatunki występujące w Polsce to sikorka bogatka, sikorka sosnówka oraz sikorka modra. Wszystkie te ptaki cechuje charakterystyczne upierzenie, w którym zdecydowanie dominuje kolor żółty.

Bliższa charakterystyka ptaków:


Sikorka bogatka - Parus major

• rozmiar: wielkość wróbla, największa z krajowych sikor; dł. 14 cm,
• waga: ok. 20 g,
• ubarwienie: obie płci podobnie ubarwione; charakterystyczny czarny pas na żółtym brzuchu,
• lęgi: sikorki gnieżdżą się w dziuplach lub budkach lęgowych,
• ochrona: bardzo pożyteczna, chroniona,

Pospolity, dość liczny gatunek osiadły (ptaki stare) i przelotny. Zamieszkuje lasy różnych typów, a zwłaszcza ich krzaczaste obrzeża, zarośla śródpolne, parki, sady itp. Mało bojaźliwa, bardzo ruchliwa i ciekawa, zagląda w każdą szczelinę. Lata dobrze, ale niechętni - najczęściej na małe odległości.

Sikorka sosnówka - Parus ater

• rozmiar: mniejsza od sikory bogatki; dł. ok. 11 cm,
• waga: 11-19 g,
• ubarwienie: na potylicy i karku ma dużą białą plamę; na białej piersi i brzuchu brak czarnego pasa; dwie wąskie białe przepaski na skrzydle,
• lęgi: podobnie jak u sikorki bogatki,
• ochrona: pożyteczna, chroniona,

Niezbyt liczny gatunek osiadły i przelotny. W zimie występuje liczniej, wtedy bowiem dużo sosnówek przylatuje do nas z północy. Zamieszkuje przeważnie lasy iglaste różnych typów oraz mieszane z przerwagą iglastych. Poza okresem lęgowym żyje gromadnie. Bardzo ruchliwa. W zimie często wędruje w towarzystwie mysikrólików.

Sikorka modra - Parus careuleus

• rozmiar: mniejsza od  sikory bogatki; dł. 12 cm,
• waga: ok. 11 g,
• ubarwienie: najładniwjsza z krajowych sikor; obie płci ubarwione podobne; młode mają oliwkowobrunatnawy wierzch ciała i żółte policzki,
• lęgi: gnieździ sie przeważnie w dziuplach drzew, różnych szczelinach i skzrynkach lęgowych; samica składa 7 - 12 jaj białych, rdzawo nakrapianych,
• ochrona: pożyteczna, chroniona,

Pospolity, dość liczny gatunek osiadły i przelotny. W zimie nieco liczniejszy. Zamieszkuje podobne środowiska jak sikorka bogatka. Częsty ptak w zagajnokach i zalesionych dolinach rzek. Mało bojaźliwa, napastliwa i dość ruchliwa. Żeruje zwylke w strefie gałązek krzewów i koron drzew. W zimie koczuje gromadkami, najczęściej w towarzystwie innych sikor.

Bażanty

Zimą bażanty są czestymi gośćmi w naszych sadach i ogrodach. Ptaki te są jednymi z najliczniejszyck ptaków naziemnychi i wiekszośc czasu spendzją kryjąc sie w trawach. Na sniegu często zauważyć można liczne ślady tych kuraków.

 fot.1.: trop bażanta łownego na śniegu

Ogólny opis bażanta łownego:

• nazwa łac.: Phasianus colchicus,
• rozmiar: wielkosc kury; samice są mniejsze od samców; dł. 65-80 cm,
• waga: 1,0-1,5 kg,
• okres godowy: rozpoczyna sie w marcu i trwa przez całą wiosnę,
• jaja: samica składa 10-18 oliwkowobrunatnawych jaj,
• ochrona: bażant należy do ptaków łownych; dostarcza bardzo smacznego mięsa

Bażant jest gatunkiem osiadłym. Przebywa najchętniej w małych, lukowatych, dobrze podszytych lasach lisciastych i mieszanych. Unika wiekszych, zwartych lasów - występuje jedynie na ich obrzeżach.
Bażant prowadzi dosc skryty tryb zycia. Jest ptakiem naziemnym i szybko biega. lata niechętnie i na krótkie odległości; lot ma cieżki, ale dosc szybki. Nocuje lub czesto przeisaduje na gałeziach drzew. Głos bażanta przypomina ochrypły głos młodego domowego koguta.

fot.2.: bażant łowny w locie (rys. d)

Zima!

Witam serdecznie wszystkich czytelników.
Od około miesiąca w Polsce rozpoczęła się prawdziwa zima. Jest to dla człowieka wspaniały czas na śnieżne szaleństwo , ale dla ptaków to okres, kiedy muszą wykazać się nie lada zdolnościami. W okresie zimowym ptaki narażone są nawiele niebezpieczeństw. Jednym z nich jest brak odpowiedniej kryjówki, co ułatwia drapieżnikom polowanie na ptaki. Innym zagrożeniej, jakie niesie ze soba śnieg jest brak pożywienia, co jest głównym problemem.
I tutaj moi drodzy apel do Was. Starajcie sie w miarę mozliwości wystawiać karmniki i wyrzucac odpadki spożywcze w widoczne miejsce (np. do sadu lub na tyły działki). Taki gest w niczym nie przeszkadaza człowiekowi, a jest bardzo ważny dla ptaków.